Camiñas con un camiño fixo, cara aquela luz que alumea a farola. Alí senta ao seu carón agardando a cita que tiñas con aquela persoa coa que sempre contaches. Pasan os minutos e non dá chegado. Van pasando tamén as horas e incluso os días e o único que por alí aparece de novo é esa luz da farola que se encende ao caer o sol.
Na casa, deitado na cama, sénteste frustrado e derrotado ante a ausencia daquela persoa coa que querías estar. E nisto soa o teléfono. Levántaste correndo desexando que sexa ela, pero non... Era unha voz descoñecida que atopara o regalo que tiñas para a túa amada.
Decides ir recollelo e descobres que a voz descoñecida é dunha persoa que aprecias moito. Recuperas o sorriso. Volves ter cerca a alguén a quen queres... Mais, de repente, esa voz tan agarimosa di:
- Tiñas unha cita hai 9 días e esperaches absurdamente. Deberías saber que se non veu foi por min e se nunca máis a verás tamén vai ser por min. Enganeite e ti caeches na trampa.
- Sabía que fora por ti, mais eu por quen viñen é por ti...
*
No hay comentarios:
Publicar un comentario